درباره
سلام!
حال همه ی ما خوب است
ملالی نیست جز دوری شما و این انتظار کهنه
که مردم دیگر به آن عادت کرده اند!
با اینهمه مجالی اگر دست داد
در وصف انتظار دروغینمان شعری می سراییم
و با افتخار به شما تقدیم می کنیم !
خودتان بهتر میدانید اما بگذارید بنویسم :
حوالی دل های ما همیشه ی خدا، خشک و کویری است
اما هیچ کس همت نمیکند
که نماز بارانی بخواند .
...
لااقل شما گاهی ، هرازگاهی
باران شوید و بر ما ببارید .
راستی خبرتان بدهم
خواب دیده ام که تنها مانده اید
بی یار ، بی یاور ، بی سرباز ، بی لشکر ...
صادقانه بگویم !
ما دروغگوهای خوبی هستیم
چیزی نمانده است ، دروغ هایمان برملا خواهد شد
شما می آیید ...
فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحظه
یک غنچه ی نرگس شکوفا می شود
باغچه ، بوی شما را می دهد
بسکه از آسمان و باد نامتان را شنیده است ...
نه مولا جان !
نامه ام باید کوتاه باشد
هرچند پر از کنایه و تعریض
ادامه...
برای رسیدن بهانه بسیار است...
به نام خدا
سر تا پای خودم را که خلاصه می کنم می شوم قد یک کف دست خاک...که ممکن بود یک تکه آجر باشد توی دیوار خانه یا یک قلوه سنگ روی شانه یک کوه یا مشتی سنگ ریزه ته ته اقیانوس و یا حتی خاک یک گلدان باشد.یک کف دست خاک ممکن است هیچ وقت هیچ اسمی نداشته باشد و تا همیشه خاک باقی بماند بله فقط خاک اما حالا یک کف دست خاک وجود دارد که"خدا به او اجازه داده است نفس بکشد"ببیند،بشنود،بفهمد،جان داشته باشد و یک مشت خاک که اجازه دارد عاشق بشود و انتخاب کند و عوض بشود و تغییر کند...
اگر حالا در آخر که قرار است برگردد و خود جدیدش را تحویل خدا بدهد سرش را بیندازد پایین و بگوید:یا لیتنی کنت ترابا.بگوید:ای کاش خاک بودم...
این وحشتناک ترین جمله ای است که یک آدم می تواند بگوید یعنی اینکه حتی نتوانسته خاک باشد چه برسد آدم!!
طاها قلیج خانی
+اگرچه بین من و تو هنوز دیوار است
ولی برای رسیدن بهانه بسیار است
