خواستی بیا!

به نام خدا

حال ِ ما خوب است. داریم درسمان را میخوانیم ، تابستانها کلاس زبانمان را میرویم ، روزهای تعطیل با خواهرمان ماشین برمیداریم و میرویم دور دور در خیابان ها و دست فرمانمان را به رخ هم میکشیم. وبلاگهایمان را مینویسیم و فیلمهای خارجی میبینیم .

حال ِ ما خوب است! حرفهایمان با آدمها در مسنجر و تانگو و وایبر و فیس و لاین ، از خانه و پارک و خیابان و دانشگاه بیشتر است! در مهمانی ها هم به جای ِ رویاهای ِ هم از مدل ِ گوشی هم سوال میکنیم و ملاک ِ سنجشمان تعداد مگاپیکسل های دوربین هایمان است.

حال ِ ما خوب است. ما صبح ها در پارک ِ خیابانمان پیاده روی میکنیم و هندزفری هایمان در گوشمان صدای ِ رستاک و قمیشی پخش میکنند. عصرها با دوست هایمان قرار ِ کافه میگذاریم و در مورد ِ همکلاسی هایمان تئوری های ژنتیکی ارائه میدهیم.

حال ِ ما خوب است. والیبال میبینیم و تیممان برنده میشود و خانه را میگذاریم روی ِ سرمان . با پدرهایمان سر ِ بدقواره بودن بازیکن های روس و برزیلی بحث های ِ مورفولوژی راه می اندازیم و به مربی هایشان میخندیم.

حال ِ ما خوب است. گاهی هم که حالمان بد میشود شاید نمره ی فلان درسمان کمی پایینتر از انتظارمان شده و شاید هم پسر یا دختری که تازگی برایمان مهم شده ، توجهی به ما ندارد!

حال ِ ما خوب است! شب های قدر هم که میشود ، میرویم گوشه ای اشک میریزیم به یاد ِ حرفهای ِ اشتباهمان ، نگاه های ِ اشتباهمان ، سکوت های ِ اشتباهمان ، دستها و پاهای ِ اشتباهمان و فکرهای اشتباهمان... نه اشتباه نکن! حالمان خوب است! کمی گریه میکنیم و بعدش همه چیز خوب میشود! بعدش خدا همه ی این اشتباهی ها را میبخشد و ما دوباره از فردا شروع میکنیم به اشتباه کردن!

حال ِ ما که خوب است اما شنیده ایم یک آدمهایی که چند هزار کیلومتر آنطرفمان هستند حالشان خوب نیست... فقط شنیده ایم ها ! نمیدانیم! خب شاید هم اشتباه شنیده ایم! ... اما اگر واقعا حالشان خوب نیست ، تو ظهور کن و برو تنهایی حالشان را خوب کن... فقط... فقط لطفا از ما انتظاری نداشته باش! ... حالا نه اینکه ما اهل ِ حقوق ِ بشر نباشیم ها ! نه ! ولی ، میبینی که؟! ما همینجوری حالمان خوب است!!.

+ از ضربان لبخندهایت

++فقط ۱۷ روز دیگه...