۲۵ روز تا ولادتت...

به نام خدا

سالهاست تصمیم گرفته­ ام تا بر دل شرحه شرحه ات، مرهمی باشم؛ اما هنوز نمی­دانم که بوده ام یا نه ؟

ای کاش پاسخم را می دادی تا بدانم با دل تو, در این روزهای سخت زندگی ام چه کرده ام ؟ !

بر چند زخم  از انبوه زخم هایت، مرهمی گذاشته ام؟!

و یا شاید… نمی دانم

چه کنم؟ انگار کار من با شما در یک کلاف سردرگم پیچیده است . هم می خواهمت و هم می خوانمت ؛

اما از تو سخت دورم!  می خواهم که باری بردارم؛ اما باری می شوم !

نمی­دانم به دنبال کدام گشایش هستم: در کار شما ؟! در کار خودم ؟! و یا شاید گشایشی بر این کلاف پیچیده ؟!

دست هایم را بلند می کنم. پر است از حاجت ؛ تهی است حتی از یک پیشکشی ناقابل !

دست های خالیم را که بالا می برم ، یاد آن دستی به سوی آسمان رفت  ، دست­های خالیم را ُپر می کند…

آن دست که با امید بالا رفت و ناامید پایین آمد, همان دست که پر شد از خون کودکش و برد بالا خون­ها را ,شاید دعایمان را بالا ببرد؛ یا شاید آن دست­های کوچکی که در آغوش پدر بال بال می­زد، گره­ بسته مان را باز کند!

می­خوانم خدا را، تا حسرت یاری­ات بر دلمان نماند ؛

به حسرت بی انتهای مادری که شیرخواره داشت و شیر نداشت و شیر داشت و شیرخواره نداشت!

 آمین

+امروز یهو یادم اومد چند روز مونده به نیمه شعبان

و غافل شدم ازش

از اون چهل روز سال قبل

رفتم سایت سحر بیداری

۲۵ روز فقط مونده

بازم جای شکرش باقیه...