به ما بیاموز

به نام خداوند

مردمانی را دیدم که تسبیح به دست گرفته و دانه دانه ذکر تو را می شمردند به عادت!

آن گونه با شتاب و متصل نام تو را می خواندند که گویی در معامله ای از تو چیزی ستانده اند و اکنون بهای آن را می پردازند.

و اندیشیدم که آیا در هر بار خواندن نامت،بزرگی و لطفت را نیز در ذهن تداعی می کنند؟

مردمانی را دیدم که کاغذی دعا به بهایی می خریدند و چون نسخه ای از فروشنده، چندبار و چگونه خواندنش را برای رفع حاجت طلب می کردند!

و اندیشیدم که آیا ترا می خوانیم تا بستانیم یا ترا می خوانیم چون دوستت داریم؟!

مهربانترین!

به ما بیاموز که دل آدمی عصاره وجود اوست،حرمت دل ها را از یاد نبریم.

به ما بیاموز که دوست داشتن را فراموش نکنیم و آنانکه دوستمان دارند را از خاطر نبریم.

به ما بیاموز که سوگند راست بودنِ دروغمان را نام تو نسازیم.

به ما بیاموز که به ناحق کردن حق دیگری عادت نکنیم.

و به من بیاموز که دوستی ام را بندی به پای دوستان نسازم و در همه حال دوستشان بدارم.

حتی اگر فراموشم کنند...