به نام خداوند همه مهر ورز
خدیجه می چشد امروز طعم مادری ات
محمدست وغرورش به ناز و دلبریی ات
تـــو آن زنی که خـــدا بــر تــو افتخار کند
به جز علی نبود کس برای همسری ات
مسیح ! آن که کلامش رهاند مریم را
اسیـــر شد به شکوهِ کــلام آوری ات
تــــو آن پرنده ی بــــالا نشین فردوسی
زمین نداشت مجالی به بال گستری ات
چه سرنوشت قشنگی که بر حسین و حسن
نــــهاده اســـت خـــدا منتی ز مـــادری ات
فقط از این همه زن ،زینبین می دانند
چه اعتبار بزرگیست شأن دختری ات
بلال و فضه غلام و کنیز می ماندند
اگر نبودبه سر شوق بنده پروری ات
میـــان صحنه ی محشر قدم چو بگذاری
به پا کنی دو قیامت ز شور محشری ات
خوشا به حال کسانی که سیر می نوشند
کنــار حوض تو از جــام مهر کوثــــــری ات
علی که صاحب لحن و کتاب ناطق بود
سکوت کرد به هنگامه ی سخنوری ات
معصومه عبدالوند
+ مادرمان را دوست
داشته باشیم. حتی اگر لباس هایش چروک، حرف هایش کهنه،
دست هایش روغنی و صورتش خسته باشد. مادرمان را دوست داشته باشیم اگر اقیانوس ندیده باشد،
مسافت های دور نرفته باشد و کتاب های ما را دوست نداشته باشد.
مادرمان را دوست داشته باشیم حتی اگر مخالف اصلی نوع زندگی ماست و یا غر های طولانی اش را برای ما خرج می کند. مادرمان را دوست بداریم حتی اگر سخت گیر باشد و یا هرگز حوصله ی شنیدن خبر های دست اول ما را نداشته باشد.
چرا که بهشت را به خاطر ما زیر پایش می گذارد و همه جا می گویند بهشت زیر پای مادر است....
*** تقدیم
به تمام مادران ایران زمین که مهربان ترین و تکرار نشدنی ترین مخلوق پروردگار و
هستی اند.... و درود بر همه بانوان مشرق زمین ....
***
شهاب حسینی
سلام زهراجان
مادر را که می خوانی ...بهشت برایت نوشته می شود!
سلام عمه طهورای عزیز
خوش به حال مادر