باز هم یه نکته!

یا هـو

تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا (تغابن 14)

عفو نمایید و چشم پوشی کنید و ببخشایید

هرکس که شما را اذیت کرد، او را ببخشید و عفوش کنید. بعد تازه با او مصافحه کن. این آیه در قرآن است و وقتی بخواهید آن را بنویسید به انازه طول یک بند انگشت بیشتر نیست.
یعنی گناهش را ببخش و عفوش کن. یعنی بگو: " اصلا تو گناه نکرده ای، یک وقت خیال نکنی و به خودت بگویی گناه کرده ام و مرا بخشیده است، اصلا نکرده ای". بعد هم با او مصافحه کن . یعنی طوری که او قشنگ بداند که تو با او هستی و او هم با توست! 

این از صفات خداست. اخلاق خداست. با مومنین این گونه می کند، شما هم با هم همین را انجام دهید. 
ما هم همه با هم همین کار را بکنیم. بدان که خیلی برایت فایده دارد. 
از دریا دریا چیزی که در راه خدا بدهی این بزرگتر است. چون نَفس را بزرگ می کند. گذشت قلبی است. کارهر کسی نیست...

مرحوم حاج اسماعیل دولابی