دوست واقعی

یا هـو

داستانی از حضرت ابراهیم خلیل الله در کتاب معراج السعاده مرحوم نراقی نقل شده است که:

خداوند تبارک و تعالی مال بسیاری به حضرت ابراهیم خلیل داده بودند به طوری که 400 سگ گله نگهبان گوسفندانش بودند، فرشتگان گفتند دوستی ابراهیم با خداوند به خاطر مال و نعمت های فراوانی است که خداوند برای او عطا کرده است، خداوند تبارک و تعالی فرمودند این طور نیست و برای امتحان حضرت جبرئیل را فرستاد و گفت برو در جایی که حضرت ابراهیم صدایت را بشنود مرا یاد کن، جبرئیل امین رفت بالای تپه و وقتی که خلیل حق به نزد گوسفندانشان بود با آواز خوشی گفت«سبوح قدوس رب الملائکه و الروح» وقتی خلیل الله نام دوست خود و کلام حق را شنیدند جمیع اعضایشان به حرکت در آمد و فریاد زدند،

این مطرب از کجاست که برگرفت نام دوست

تا جان و جامه بدل کنند به پیام دوست

دل زنده می شود به امید وفای یار 

جان رقص می کند به سماء کلام دوست

خلیل حق به چپ و راست نگاه کرد تا گوینده را پیدا کند، دیدند شخصی بالای تپه ایستاده به نزد وی دوید و گفت شما بودید که نام دوست مرا آوردید؟

گفت بلی،

خلیل حق گفتند: ای بنده خدا نام دوست من و نام حق را یک بار دیگر بگو ثلث گوسفندانم از آن تو، 

جبرئیل امین با آوازی خوش باز نام حق را گفت.

حضرت ابراهیم گفت : یک بار دیگر بگو نصف گوسفندانم از آن تو، 

باز جبرئیل با آواز خوش نام حق را گفت، 

خلیل حق در آن لحظه از کثرت ذوق و شوق بی قرار شد گفت: همه گوسفندانم از آن تو یک بار دیگر نام دوست مرا ببر، 

جبرئیل باز فرمود«سبوح قدوس رب الملائکه والروح»

خلیل حق گفتند: دیگر چیزی ندارم به شما دهم. چوپان گوسفندانت می شوم. یک بار دیگر نام دوست مرا بگو.

جبرئیل یک بار دیگر ذکر «سبوح القدوس رب الملائکه والروح» را تکرار کرد.

ابراهیم خلیل حق فرمود مرا با گوسفندان خود ضبط کن، 

جبرئیل امین گفت: ای خلیل حق مرا حاجت به گوسفندان تو نیست من جبرئیل امین هستم و حقا جای آن داری که خداوند متعال تو را دوست و خلیل خود گردانده که در وفاداری کامل که در مرحله دوستی صادق و در شیوه ی اطاعت مخلص و ثابت قدم هستید...